Ιανουάριος: ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ

Βιογραφία Αλέξη Ακριθάκη 1939-1994

Γεννήθηκε στην Αθήνα και υπήρξε ο πιο ανένταχτος καλλιτέχνης τόσο στην ζωή του όσο και στο έργο του μεταπολεμικά.

Ήταν ένας δημιουργός που έκανε τέχνη την ίδια του τη ζωή. Έκανε ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι και μετέπειτα στο Βερολίνο από το 1956 έως το 1970.
Το 1966 ξεκίνησε τα πρώτα λαβυρινθώδη και στροβιλικά έργα με εικαστική γραφή σε μαυρόασπρες συνθέσεις χρησιμοποιώντας ορισμένες σταθερές παραστατικές αναφορές όπως (το βέλος, το πουλί, το αεροπλάνο, το λουλούδι, τη φλόγα, το καράβι, το ανθρωπάκι και τη βαλίτσα) με έντονες χρωματικές αντιθέσεις και ποικίλα χρώματα.
Δημιούργησε κατασκευές με ξύλο από ξεβρασμένα ξύλα στην παραλία και εγκατελειμμένα σκαριά πλεούμενων. Δημιούργησε έργα που κινούνται στο χώρο της ποπ άρτ τα κόμιξ και τη ναιφ ζωγραφική.
Στη δεύτερη φάση των κατασκευών του κατασκεύασε έργα που κινούνται στο χώρο της εννοιολογικής τέχνης και της arte povera. Τα ευτελή υλικά που χρησιμοποιούσε λειτουργούν ώς μία προσωπική μνήμη προσδίδοντας ένα ρόλο ειρωνικού κριτικού και ανορθολογικού στοιχείου στις δημιουργίες του. Χρησιμοποιούσε ανορθόδοξες τεχνικές άλλοτε με χοντρά περιγράμματα στις φόρμες του που οργανώνουν μία τεκτονική σύνθεση και σταθεροποιούν μία χρωματική τονικότητα, και άλλοτε με μικρές πινελιές και περιγράμματα (τσίκι τσίκι) καθώς και παράταιρα υλικά.
Το αποτέλεσμα ήταν μία παιγνιώδη διάθεση και μία ταύτιση με την καθημερινότητα με στόχο να καταθέσει τους στοχασμούς του για τον κόσμο και για την ύπαρξη ξεπερνώντας την κρυπτικότητα και τον υποκειμενισμό της εποχής του αρθρώνοντας μία νέα εικαστική γλώσσα και πορεία.
Παρουσίασε έργα του σε ατομικές εκθέσεις και σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό από το 1965 μέχρι και τον θάνατό του. Πολλά έργα του υπήρχαν στην συλλογή του Αλέξανδρου Ιόλα.

Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών.

Στο έργο του Ακριθάκη είδαμε πως χρησιμοποιεί το περίγραμμα γύρω από τα σχήματα,τις διαφορετικές πινελιές να έρχονται σε αντίθεση η μια με την άλλη (άγριες και χειρονομιακές μαζί με πιο στρωτές και καλοφτιαγμένες). Αντιθέσεις με έντονα χρώματα δίπλα σε ασπρόμαυρους γραφισμούς (τσικι-τσικι), το γεμάτο και το άδειο, τα θερμά και τα ψυχρά χρώματα.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό του είναι ο τεμαχισμός της εικόνας σε τετραγωνάκια, κάτι που θυμίζει σελίδα κόμικ και το πως εντάσσει τον γραπτό λόγο στην σύνθεση του έργου.