drawing art club: Δεκέμβριος: Όπυ Ζούνη

Μια πολύ ωραία ξενάγηση στο σπίτι και στο εργαστήριο της κ.Ζούνη:

http://www.dailymotion.com/video/x5uh0m_yyy-yyyyy-artists-home_creation

Βιογραφία:ΟΠΥ ΖΟΥΝΗ

Γεννήθηκε το 1941 στο Κάιρο, όπου σπούδασε ζωγραφική και κεραμική (1959-62). Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας με δάσκαλο τον Μόραλη (1963-68), κεραμικής (1963-65) και σκηνογραφίας-διακόσμησης (1967-69). Πραγματοποίησε περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε περισσότερες από διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Αξίζει να σημειωθεί το αφιέρωμα στο έργο της καλλιτέχνιδας, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών το Νοέμβριο του 1992 και συνοδεύτηκε από συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, με εισηγητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο ορθολογισμός και η συγκίνηση είναι δύο στοιχεία που συνυπάρχουν στην παραγωγή της Ζούνη και που χαρακτηρίζουν το σύνολο του έργου της. Η αυστηρότητα γραμμών και επιπέδων ενισχύει την εγκεφαλικότητα και την αποφασισμένη έλλογη διαδικασία που ακολουθεί η καλλιτέχνιδα, το χρώμα και η απρόοπτη σύνθεση επιπέδων, βάθους και προοπτικής υπογραμμίζουν το συγκινησιακό μέρος της δουλειάς της, η οποία αντλεί πάντα από τη φύση και το περιβάλλον, πράγμα που φαίνεται παράδοξο αν κρίνει κανείς μόνο από το τελικό αποτέλεσμα. Η Ζούνη, από το 1959 ως το 1966, ερευνά το χώρο μέσα από τη μελέτη της προοπτικής στα έργα, κυρίως, της Αναγέννησης αλλά και της ιστορίας της τέχνης γενικότερα. Τα έργα αυτής της περιόδου διακρίνονται για την εξπρεσιονιστική τους γραφή, η οποία όμως ήδη από τότε βασίζεται σε μια δομή γεωμετρική.

Στη συνέχεια και ως το 1969 την απασχολεί η τρίτη διάσταση (κατασκευές και ανάγλυφα σε πλάκες φελλού), για να περάσει οριστικά στην καθαρά γεωμετρική περίοδο της δουλειάς της (1969-72), όπου δημιουργεί και τα πρώτα γλυπτά της και όπου μελετά το πλακάτο χρώμα στη σχέση του με τις τομές διαγωνίων, κύκλων, τριγώνων και τετραγώνων. Στη φάση που ακολουθεί η Ζούνη εστιάζει το ενδιαφέρον της στο εικαστικό αποτέλεσμα -οπτικές απάτες και χρώμα- που μπορεί να δημιουργεί μια δέσμη φωτός στην πρόσπτωσή της σε πολλά, κάθετα μεταξύ τους επίπεδα. Ένας τέτοιος εικαστικός προβληματισμός ερευνά συστηματικά γλυπτικές συνθέσεις-περιβάλλοντα και γενικότερα το χώρο της γλυπτικής.

Οι δύο διαστάσεις του πίνακα που θα επανέλθουν στην τέχνη της Ζούνη από 1976, όπου όμως η προοπτική και τα χρώματα -τα βασικά και οι τονικές τους διαβαθμίσεις για τον τονισμό των πρώτων- η απόδοση της σκιάς και του φωτός χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν χωρικές οφθαλμαπάτες, ψευδαισθητικούς χώρους άδειους και αχανείς, οι οποίοι μεταβάλλονται ανάλογα με τη θέση του θεατή. Γενικά ο αρχιτεκτονικός χώρος στις τρεις του διαστάσεις την απασχολεί στη συνέχεια τόσο σε τρισδιάστατες όσο και σε δισδιάστατες συνθέσεις. Η Ζούνη, μελετώντας το υλικό, το ρόλο της ύλης στη γλυπτική, έχει ασχοληθεί και με τις σειρές assemblages, που μπορεί να είναι τόσο γλυπτά στο χώρο όσο και επιτοίχιες συνθέσεις.

Η καλλιτέχνιδα πιστεύει ότι η ψευδαίσθηση είναι εγγενές στοιχείο της τέχνης και γι' αυτό συνδυάζει τη γραμμική προοπτική με την οπτική απάτη που γεννά η αντανάκλαση του νερού, του καθρέφτη κ.ά. Συχνά οι προτάσεις της αφορούν την εικαστική αξιοποίηση ολόκληρων τοίχων ή τη δημιουργία Περιβαλλόντων. Στα πρόσφατα έργα της, από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και έπειτα, η Ζούνη προσανατολίζει τους γεωμετρικούς χώρους της στη θέαση ενός κόσμου γεμάτου εκρήξεις χρωμάτων. Ανοίγματα στο προοπτικό βάθος τους αποκαλύπτουν ένα χώρο λουσμένο στις αποχρώσεις του φυτικού βασιλείου, του ουρανού ή των μεταβολών της ηλεκτρονικής εικόνας. Οι ανήσυχες και κοφτές πινελιές της αποδίδουν τις εναλλαγές του φωτός και της σκιάς. Με αυστηρούς οριζόντιους και κάθετους άξονες δομεί εννοιολογικά τοπία. Οι τελευταίες της δημιουργίες συσχετίζουν τον αντικειμενικό ορθολογισμό του παρελθόντος με ένα υποκειμενικό λυρισμό.

Μπία Παπαδοπούλου
Ιστορικός Τέχνης

Η Όπυ Ζούνη πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2008.